મુખ્ય સામગ્રી પર જાઓ

પોસ્ટ્સ

જુલાઈ, 2025 માંથી પોસ્ટ્સ બતાવી રહ્યું છે

કુર્યાત સદા…

‘પથિક, ડેડ બોલું છું. સમય મળે પ્લિસ ફોન કરજે!’ બોર્ડ મિંટિંગમાંથી પથિક જ્યારે એની ઓફિસમાં આવ્યો ત્યારે એના આઈ ફોન પર વોઈસમેઈલમાં મૅસેજ હતો. પથિક ન્યૂ જર્સી ખાતે બેયર ફાર્માસ્યુટિકલ્સમાં રિસર્ચ સાયન્ટિસ્ટ હતો. પથિકે કમ્પ્યૂટરના મોનિટરના ઘડિયાળ પર નજર કરી. દેશમાં સાંજના સાત સવા સાત થયા હશે એમ વિચારી એણે ફોન કરવાનું નક્કી કર્યું. એના માતા પિતા છેલ્લા બે અઠવાડિયાથી દેશ ગયા હતાઃ પથિક માટે છોકરી શોધવા. થોડી વાર રિંગ વાગ્યા બાદ મિતાનો ઉત્સાહી અવાજ સંભળાયો, ‘ક્યારની તારા ફોનની રાહ જોતી હતી.’ મિતા, પથિકની માતાના અવાજમાં અધીરાઈ હતી, ‘ક્યાં હતો?’ ‘મો…મ!  જોબ પર છું. તું ય શું?! મિટિંગમાં હતો!’ ‘તૈયારી કર. અહિં આવવાની. મસ્ત છોકરી શોધી છે મેં તારા માટે… આપણી એકદમ જાણમાં જ છે. વલસાડ પેલા રમેશભાઈ છે ને? મોટા બજારમાં? એની છોકરી!’ પથિક એની મોમને કલ્પી રહ્યો હતો. એકના એક દીકરાને પરણાવવાનો ઉમળકો ફોનમાંથી પણ જાણે છલક છલક છલકાય રહ્યો હતો, ‘……’ પથિક મૌન. શું કહે? ‘કેમ ચુપ થઈ ગયો.?’ ‘શુ કહું મોમ?’ ‘તારે કંઈ જ કહેવાનું નથી! કરવાનું છે બુકિંગ વહેલી તકે. સમજ્યો ?’ ‘બટ મોમ, એને જોયા મળ્યા વગર.’ પથ...