મુખ્ય સામગ્રી પર જાઓ

પીઝાની બીજી બાજુ

ખાસ વાંચજો મિત્રો...આ પોસ્ટ વાંચ્યા બાદ કદાચ તમારી વિચાર પેટર્ન બદલાઈ જાય, અચૂક વાંચો અને શેર કરો !

"પત્ની બોલી: આજ ધોવા માટે વધારે કપડા ના નાખતા"
- કેમ?
"એણે કહ્યું, આપણી કામ વાળી બાઈ ૨ દિવસ નથી આવવાની"
- કેમ?
"ગણપતિ વિસર્જન માટે એની દીકરી, જમાઈ અને દીકરી ની બાળકી ને મળવા માટે જવાની છે, મને કેતી હતી"...
- સારું વધારે કપડા નઈ કાઢું બસ!
"અને હા ગણપતિ માટે ૫૦૦ રુપીયા આપું એને, તહેવાર નું બોનસ?"
- કેમ, હજુ દિવાળી આવે છે ને, ત્યારે આપીશું.
"અરે ગરીબ છે બિચારી, છોકરી ના ઘરે જઈ રહી છે. આપીશું તો એને પણ સારું લાગશે.. અને આ મોઘવારી ના સમય માં ટૂંકા પગાર માંથી તહેવાર કેવી રીતે મનાવશે બિચારી?"
- તું પણ છે ને, જરૂર કરતા વધારે ભાવુક છે.
"અરે નઈ ચિંતા ના કરો, હું આજનો પિઝ્ઝા ખાવાનો કાર્યક્રમ રદ્દ કરી દઉં છું. વગર ફોગટના ૫૦૦ રૂપિયા ઉડી જશે વાસી પાઉં ના આઠ ટુકડા ની પાછળ"...
- વાહ વાહ શું વાત છે! અમારા મોઢાં માંથી પિઝ્ઝા છીનવીને બાઈ ની થાળી માં??

(૩ દિવસ પછી પોતું કરતી કામવાળી ને પતિએ પૂછ્યું.)
- કેમ, કેવી રઈ છુટ્ટી?
"ખુબ સારી સાહેબ, દીદીએ ૫૦૦ રૂપિયા આપ્યા હતા ને તહેવાર નું બોનસ"..
- અચ્છા, મતલબ શું કર્યું એ ૫૦૦ રૂપિયાનું?
"જમાઈ માટે ૧૫૦ રૂપિયા નો શર્ટ, બેબી માટે ૪૦ રૂપિયા ની ઢીંગલી, દીકરી માટે ૫૦ રૂપિયા ના પેડા, બીજા ૫૦ રૂપિયા ના પેડા મંદિર માં પ્રસાદ ચઢાવી, ૬૦ રૂપિયા ભાડા ના થયા, ૨૫ રૂપિયા ની બંગળીઓ દીકરી માટે, અને જમાઈ માટે ૫૦ રૂપિયા નો બેલ્ટ લીધો સારા માનો, વધેલા ૭૫ રૂપિયા બેબી ને આપી દીધા નોટ પેન્સિલ ખરીદવા માટે"... (કચરા-પોતું કરતા કરતા પૂરો હિસાબ એણે જાણે કંઠસ્થ હતો)..

- ૫૦૦ રૂપિયા માં આટલું બધું? એ આશ્ચર્ય સાથે માનો-મન વિચાર કરવા લાગ્યો...

એની આંખો સામે આંઠ ટુકડા કરેલો મોટી સાઈઝ નો પિઝ્ઝા ઘુમવા લાગ્યો. એક એક ટુકડો એના મગજ પર જાણે હથોડા મારતો હતો. પોતાના ૧ પિઝ્ઝા ના ખર્ચની તુલના પેલી કામવાળી બાઇ ના તહેવાર ના ખર્ચ થી કરવા લાગ્યો... પહેલો ટુકડો બેબીની ઢીંગલી, બીજો ટુકડો પેડાનો, ત્રીજો ટુકડો મંદિરનો પ્રસાદ, ચોથો ભાડાનો, પાંચમો જમાઈના શર્ટનો , છટ્ઠો બંગળીનો, સાતમો જમાઈના બેલ્ટનો, અને આંઠમો બાળકીની નોટ-પેન્સિલનો...

આજ સુધી એણે હંમેશા પિઝ્ઝા ની એકજ બાજુ જોઈ હતી. કદી ફેરવી ને નહોતું જોયું કે પીઝ્ઝો પાછળ થી કેવો લાગે છે. પણ આજે કામવાળી બાઈયે એને પિઝ્ઝા ની બીજી બાજુ બતાવી દીધી હતી. પિઝ્ઝા ના આંઠ ટુકડા એને જીવન નો અર્થ સમજાવી ગયા.

"જીવવા માટે ખર્ચ" કે "ખર્ચવા માટે જીવન" નો નવિન અર્થ એક ઝટકામાં એને સમજાઈ ગયો...

(fb.com/DongrejiMaharaj માંથી સાભાર)

ટિપ્પણીઓ

આ બ્લૉગ પરની લોકપ્રિય પોસ્ટ્સ

અધૂરી પ્યાસ

લેખક: ચિંતન પટેલ Owner Of This Blog હું લેપટોપ પર મારું ડેટા એન્ટ્રીનું કામ કરતો હતો. એવામાં લેપટોપમાં એક નોટિફિકેશન આવ્યું. મેં જોયું તો કોઈકનો મેઈલ આવ્યો હતો. મેં મેઈલ બોક્સ ઓપન કરીને જોયું તો ગુજરાતના પ્રખ્યાત મેગેઝીન ‘વૈચારિક’ના તંત્રી પરેશભાઈનો મેઈલ હતો. વૈચારિક મેગેઝીનમાં છપાયેલી મારી વાર્તા ‘અધૂરી પ્યાસ’ના એ મેગેઝીનના વાચકો એ જે પ્રતિભાવો આપ્યા હતા એ બધા પ્રતિભાવો એમણે મને મેઈલ કર્યા હતા. પ્રતિભાવો કંઈક આ પ્રમાણે હતા. (1) વાર્તા સુંદર છે. પણ વધુ લાંબી છે. (2) વાર્તામાં વાર્તા કરતા જ્ઞાન વધારે આપ્યું છે. (3) વાર્તામાં લેખક થોડી થોડી વારે વિષયાંતર કરી આડે પાટે ચડી જાય છે. (4) ખુબ જ હૃદયસ્પર્શી વાર્તા છે. પણ એનું પ્રેઝન્ટેશન હજુ થોડું સુધારવાની જરૂર છે. (5) વાર્તામાં વચ્ચે વચ્ચે એડ (જાહેરાત) આવી જાય છે. (6) લેખક વાર્તામાં ઘણી જગ્યાએ પોતાના જ વખાણ કરતા હોય એવુ લાગે છે. (7) વધુ પડતું લાંબાણ વચ્ચે અમુક જગ્યાએ બોર કરે છે. (8) વાર્તાનો અંત ખુબ કરુણ અને હૃદય સ્પર્શી છે. (9) આ વાર્તામાંથી ઘણું બધું જાણવાનું મળે છે. દરેક વિષયને આવરી લેવામાં આવ્યા છે. (10) વાર્તામાં ઘણી બાબતો એવી છે, જે...

ત્રિકોણનો ચોથો ખૂણો

‘સિકરે…’ અંધેરીના એસ.પી. ધ્યાન જાવલકરે એમની પોલીસ કેપ માથા પર બરાબર ગોઠવતા એમની પોલીસ જીપનાં ડ્રાયવરને કહ્યું, ‘લૌ કર…લૌ કર…! પન્ના ટાવર જવાનું છે…!’ કહી જાવલકર ઝડપથી આગળની સિટમાં ગોઠવાયા. એમની સાથે બે કોન્સ્ટેબલ પણ પાછળ બેઠાં. સાયરન વગાડતી જીપ રાતના મખમલી અંધારામાં અંધેરીનાં મહાત્મા ગાંધી માર્ગ પર દોડવા લાગી. સાત મિનિટમાં તો એઓ પહોંચી ગયા પન્ના ટાવર પર. પન્ના ટાવર છ માળની ઇમારત હતી. એમાં મધ્યમ વર્ગથી માંડીને ઉચ્ચ વર્ગનાં કુટુંબો રહેતા હતા. દરેક માળ પર છ છ ફ્લેટ હતા. ‘સર…’ પન્ના ટાવરના નજીકનાં વિસ્તારમાં ફરતી પોલીસ પેટ્રોલકારનાં પીઆઈ ઓમ કરકરે  એમને સલામ કરતા કહ્યું, ‘બિહાઈન્ડ ધ બિલ્ડિંગ… મેં કોર્ડન કરી દીધું છે. પ્લીસ…’ ‘ફોટોગ્રાફર…?’ ‘સર… એને ફોન થઈ ગયો છે. અને મેં ફોરેન્સિક ટિમને પણ બોલાવી જ દીધી છે.’ ‘ગુ..ડ…!’ બન્ને ઝડપથી પન્ના ટાવરના વિશાળ પાર્કિંગ લોટને વટાવી ઇમારતનાં પાછળના ભાગે આવ્યા. ત્યાં એક ટોળું ભેગું થઈ ગયું હતું. ત્રણ કોન્સ્ટેબલ એને કાબુમાં રાખી રહ્યા હતા. સિમેન્ટની ફરસ પર એક યુવકની લાશ પડી હતી. એનાં માથામાંથી નીકળેલ લોહી ફરસ પર ફેલાઈ ગયું હતું. લાશની ફરતે ખાસે દૂર...

ખેલ

લેખક: નટવર મહેતા ઇન્સ્પેક્ટર અનંત કસ્બેકરે પલંગના સાઇડ ટેબલ પર મૂકેલ એલાર્મ પર એક નજર કરી. રેડિયમના લીલા ચમકતા રંગના કાંટાઓ બે વાગ્યાનો સમય દર્શાવી રહ્યા હતા. પત્ની શિવાંગીના ધીમા નસકોરા અને એલાર્મની ટીક ટીક જાણે એક બીજા સાથે સુર મેળવી રહ્યા હતા. શિયાળાની મીઠી ઠંડી નશીલી નિશાના પડખે સમાય હતી પણ ઈ. અનંત માટે તો નિશાની મધુરી નિદ્રા વેરણ બની હતી અને આંખોમાં ઉજાગરાનું આંજણ અંજાઈ ગયું હતું. એમ. એસસી. થયા બાદ આઈ. પી. એસની પરીક્ષા પાસ કરી એઓ મુંબઈ પોલીસમાં આજથી બાર વરસ પહેલાં જોડાયા હતા. આ બાર વરસોમાં એમણે ઘણા વિવિધ રસપ્રદ કેસ ઉકેલ્યા હતા. અરે!! એમના નામે ત્રણ એનકાઉન્ટર પણ બોલતા હતા. પણ ત્યારે એઓ એટીએસમાં ફરજ બજાવતા હતા. પુત્રી નેહાના જન્મ બાદ શિવાંગીના અત્યાગ્રહને કારણે એમણે એટીએસમાંથી ક્રાઈમબ્રાંચમાં ટ્રાન્સ્ફર મેળવી હતી અને હવે અંધેરી -ઓશિવિરા વિસ્તારમાં એમની ધાક બોલતી હતી. એમના પોસ્ટીંગ બાદ આ વિસ્તારમાં ક્રાઇમ રેટમાં ઘણો જ ઘટાડો થયો હતો. સ્થાનિક ભાઈલોગ એમનાથી ડરતા. તો છૂટક ટપોરીઓએ એમનો કાર્યવિસ્તાર બદલી નાંખ્યો. આમ તો એઓ જ્યારે ઘરે આવતા ત્યારે નોકરીની ચિંતાઓ પોલીસ સ્ટેશને જ છોડી આવતા. નોક...