Vibes Gujarati

દક્ષિણ ગુજરાતનાં કાંઠા વિભાગમાં અરેબિયન સમુદ્ર નજીક આવેલ દાંતી ગામમાં રોજની જેમ આજે પણ સમયસર વીજળી ગુમ થઈ ત્યારે કોળીવાડમાં રહેતા શાંતાબેને દીવો સળગાવતા નિસાસો નાંખી કહ્યું, ‘આજે સપરમાં દિવસે પણ લાઈટ ગઈ. મૂઆ આ લોકો ક્યારે બદલાશે?!’ હા, આજે સપરમો દિવસ હતો. આજે કાળી ચઉદશ હતી અને કાલે તો પ્રકાશનું પર્વ દિવાળી. મહોલ્લામાં બાળકો તો કેટલાંક વયસ્ક પણ ફટાકડા ફોડી રહ્યા હતા એના ધડાકાનો અવાજ ક્યારેક ક્યારેક વાતાવરણમાં ચમકારા સાથે ગુંજતો હતો. શાંતાબેન માટે આ વરસની દિવાળી ખાસ હતી. એમના પતિ ઈશ્વરભાઈ કેનેડાથી ચાર વરસ બાદ દિવાળી નિમિત્તે ખાસ આવ્યા હતા. ફક્ત બે અઠવાડિયા માટે અને લાભપાંચમે તો એ ફરી ઊડી જવાના હતા. ઈશ્વરભાઈના કેનેડા ગયા બાદ એમના કુટુંબના દિવસો થોડા સુધર્યા હતા. બાકી તો એ જ ચારો કાપવાનો, ઇંધણા કરવા જવાનું, લોકોના ખેતરે નીંદવા જવાનું, જો કે એ કામ તો હજુ પણ એઓ કરતા જ હતા. પરંતુ, ત્યારે હાથ પર પૈસો દેખાતો નહીં ત્યારે હવે થોડી રાહત લાગતી. પરંતુ, એમને ઈશ્વરભાઈની ખોટ બહુ સાલતી. ઈશ્વરભાઈ કહેતા હતા કે હવે એઓ ત્યાં જઈને એમને અને જીગાને જેમ બને એમ જલ્દી કેનેડા બોલાવી લેશે. જીગો-જીગ્નેશ એમનો એકનો એ...

લેખક: એડગર એલન પો અનુવાદક: ચિંતન પટેલ હા, એ સાચું છે કે હું બીમાર છું. ખૂબ જ બીમાર. પણ તમે એવુ કેમ કહો છો કે મેં મારું મગજ ગુમાવી દીધું છે? તમે એવુ કેમ કહો છો કે હું પાગલ છું? શું તમને દેખાતું નથી કે મારા મન પર મારું સંપૂર્ણ નિયંત્રણ છે? શું હું પાગલ નથી એ વાત સાબિત કરવા આ એટલું પૂરતું નથી? વાસ્તવમાં આ બીમારીએ મારું મન, મારી લાગણીઓ, અને મારી ઇન્દ્રિયોને વધુ મજબૂત અને વધુ શક્તિશાળી બનાવી દીધી છે. ખાસ કરીને મારી સાંભળવાની શક્તિ વધુ તીવ્ર બની છે. મેં અગાઉ ક્યારેય ન સાંભળ્યા હોય એવા અવાજો મને સંભળાય છે. મેં સ્વર્ગના અવાજો સાંભળ્યા છે અને મેં નર્કના અવાજો પણ સાંભળ્યા છે. સાંભળો! સાંભળો, હવે હું તમને કહીશ કે આ કેવી રીતે બન્યું. તમે જોશો, અને સાંભળશો કે મારું મન કેટલું સ્વસ્થ છે.  આ વિચાર મારા મગજમાં પ્રથમ કેવી રીતે આવ્યો તે તો કહી શકાય તેમ નથી. મેં જે કર્યું તેનું કોઈ જ કારણ નહોતું. હું એ વૃદ્ધ માણસને નફરત પણ કરતો નહોતો કે હું તેને પ્રેમ પણ કરતો નહોતો. તેનાથી મને ક્યારેય ઈજા પણ નહોતી પહોંચી. મને તેનાં પૈસાની પણ કોઈ ઇચ્છા નહોતી. મને લાગે છે કે એ તેની આંખ હતી. તેની આંખ ગીધ જેવી હતી, એવ...

‘સિકરે…’ અંધેરીના એસ.પી. ધ્યાન જાવલકરે એમની પોલીસ કેપ માથા પર બરાબર ગોઠવતા એમની પોલીસ જીપનાં ડ્રાયવરને કહ્યું, ‘લૌ કર…લૌ કર…! પન્ના ટાવર જવાનું છે…!’ કહી જાવલકર ઝડપથી આગળની સિટમાં ગોઠવાયા. એમની સાથે બે કોન્સ્ટેબલ પણ પાછળ બેઠાં. સાયરન વગાડતી જીપ રાતના મખમલી અંધારામાં અંધેરીનાં મહાત્મા ગાંધી માર્ગ પર દોડવા લાગી. સાત મિનિટમાં તો એઓ પહોંચી ગયા પન્ના ટાવર પર. પન્ના ટાવર છ માળની ઇમારત હતી. એમાં મધ્યમ વર્ગથી માંડીને ઉચ્ચ વર્ગનાં કુટુંબો રહેતા હતા. દરેક માળ પર છ છ ફ્લેટ હતા. ‘સર…’ પન્ના ટાવરના નજીકનાં વિસ્તારમાં ફરતી પોલીસ પેટ્રોલકારનાં પીઆઈ ઓમ કરકરે  એમને સલામ કરતા કહ્યું, ‘બિહાઈન્ડ ધ બિલ્ડિંગ… મેં કોર્ડન કરી દીધું છે. પ્લીસ…’ ‘ફોટોગ્રાફર…?’ ‘સર… એને ફોન થઈ ગયો છે. અને મેં ફોરેન્સિક ટિમને પણ બોલાવી જ દીધી છે.’ ‘ગુ..ડ…!’ બન્ને ઝડપથી પન્ના ટાવરના વિશાળ પાર્કિંગ લોટને વટાવી ઇમારતનાં પાછળના ભાગે આવ્યા. ત્યાં એક ટોળું ભેગું થઈ ગયું હતું. ત્રણ કોન્સ્ટેબલ એને કાબુમાં રાખી રહ્યા હતા. સિમેન્ટની ફરસ પર એક યુવકની લાશ પડી હતી. એનાં માથામાંથી નીકળેલ લોહી ફરસ પર ફેલાઈ ગયું હતું. લાશની ફરતે ખાસે દૂર...